Toen ik scheidde van mijn eerste man, ontmoette ik al snel mijn tweede: een Engelsman. We trouwden na enige tijd en ik verhuisde naar Londen. Mijn kinderen (die al wat groter waren) liet ik achter. Evenals mijn vrienden, mijn werk, mijn stad, mijn land en mijn taal. Later ook nog eens het huis wat ik gekocht had na mijn scheiding. Al gauw voelde ik me ontheemd, vervreemd, ontworteld en totaal verloren. Ik was vaak boos, voelde me machteloos, vocht voor mijn bestaan. Ik besefte niet dat ik in de rouw was en dat al die emoties zeker ook daarmee te maken hadden. Niemand besefte dat, ook mijn man niet. Ik had hier toch zelf voor gekozen? Iets wat me ook nog eens vaak werd gezegd. Ik kon en mocht niet voelen wat ik voelde. Ook van mezelf niet. Ik begreep er niks van. Mijn moeder stierf ook nog eens in die tijd wat me helemáál het gevoel gaf ieder fundament te zijn verloren. Het werd een vreselijke tijd.

Na zes jaar keerde ik terug naar Nederland.  Ik had geen partner meer (tweede scheiding), geen vader en geen moeder, geen huis en geen werk, dus ook geen inkomen. Alles verloren.

En weer al die turbulente rauwe emoties in nog heviger mate: diep verdriet, angst, woede, schaamte, schuldgevoel, etc. En vragen, allemaal vragen: Waarom overkomt mij dit? Wat is de zin hiervan? Wat heb ik verkeerd gedaan? Wat had ik kunnen doen? En pijn: in mijn hart, in mijn maag, in m’n lijf. Ik kon niet slapen en niet eten. En toch moest ik verder leven. Een huis zoeken, werk vinden.
Wat heeft mij hierbij geholpen? In de eerste plaats de liefdevolle aanwezigheid van familie en vrienden die niet oordeelden. Die luisterden, bij wie ik wonen kon, bij wie ik terecht kon. Die hielpen bij het zoeken en vinden van werk en een plek om te wonen. Heel praktisch dus ook.
In die tijd vond ik ook de schoonheid van poëzie terug. De troostende werking van psalmen, terwijl ik geen religie aanhang. Eén daarvan (het eerste couplet), wil ik je niet onthouden:

‘De Heer heeft mij gezien en onverwacht,
Ben ik opnieuw geboren en getogen
Hij heeft mijn licht ontstoken in de nacht
Gaf mij een nieuw gezicht en nieuwe ogen’.

Door alle duisternis heen, begon het licht weer te schijnen. Het duurde wel even maar een nieuw, lichter leven begon. Dit grote verlies en dit diepe rouwen heeft mij uiteindelijk op mijn eigen levenspad terug gebracht. Ik ben er dankbaar voor.

Graag ondersteun ik je bij een dergelijk afscheid of verlies en het rouwen daarover. Het maakt niet uit welk verlies je hebt ervaren. Dat kan, behalve een scheiding,  ook het verlies van je gezondheid zijn, een burn-out krijgen, je baan verliezen, een kinderwens die niet doorgaat, met pensioen gaan. Maar ook het verlies van je partner, een vriend, of een kind. Ik kan je helpen de grote vragen die bij zo’n verlies opkomen te verstaan, je emoties te omarmen, je lichamelijke sensaties te ervaren, je denken te verhelderen.  Zodat je uiteindelijk het verlies kunt aanvaarden. Niet dat dat ooit weg gaat. Het krijgt de plek die het toebehoort: een essentieel onderdeel van jouw leven.